Elk jaar jaar denk ik aan deze dag. 37 jaar geleden alweer: Als de dag van gisteren. Een operatie met gigantische complicaties, gevolgd door een zware chemo’s en bestraling. Ik ervaar nú nóg dagelijks de gevolgen van die tijd. Allerlei gevoelens gaan op deze datum door me heen, sterk, power, geluk en ook emotioneel… Vooral de laatste jaren heeft het me meer geraakt. Waarschijnlijk heeft het “late-termijn-effect” van de bestraling van 37 jaar geleden ervoor gezorgd dat ik nu in 2,5 jaar tijd al 6 operaties heb gehad, gevolgd door flinke complicaties en slechte wondgenezing.
Ondanks de steun van mijn lieve meiden, familie en vrienden, in het bijzonder Monique (the lady in pink, later meer hierover!) heb ik het een heel eenzaam traject gevonden. Burn-out erbij, niet omdat ik zwak ben, maar te lang sterk…


Het was al 5 jaar mijn doel om een keer in mijn uppie op vakantie te gaan en ik heb het gedaan! Naar Frankrijk. Spannend! De gehuurde stacaravan had geen tv (voor wat achtergrond geluid, want ik versta er toch niks van!), de WiFi en internet ontzettend bagger. De stilte was eerst erg confronterend… De eerste 10 dagen heb ik ook niet meer gedaan dan zwembad in, zwembad uit, terras op en af. Accepteren van mijn nieuwe lijf met de grote “leeftekens” én zelfs even vergeten. Deze rust heb ik écht nodig gehad. Ik ben ook zoooo ásociaal bruin… 😊 Nieuwe mensen leren kennen, met diep respect voor mijn verhaal.


Voor het eerst alleen op vakantie, relaxmodus aan!

Maar toen toch maar eens op pad, uit comfortzone, omgeving ontdekken. De zonnebloem velden staan er deze tijd van het jaar treurige bij… Laten hun koppie hangen of zijn zelfs al helemaal bruin. Eerst gaf het me een triest gevoel, maar ook meteen een positieve gedachte erbij: Ik laat mijn koppie niet hangen! Auto aan de kant, om foto’s te maken. Daarbij moest ik over klein greppeltje springen en ik hoop niet dat het iemand gezien heeft, want ik landde nog op mijn knieën ook… Duh! 🤫😬


Ik laat mijn koppie niet hangen!

Op deze bijzondere datum rijd ik terug naar THUIS. Ontzettend trots op mezelf, grote stappen gezet (en kilometers gereden) in mijn herstelproces en zelfvertrouwen. Ik laat mijn koppie niet hangen! Kin omhoog, borst vooruit (ééntje dan…), trotse houding en ik ga er weer tegenaan! Zin in! 💪👍😘