Ik ben een onzeker meisje van 15 jaar als ik (37 jaar geleden) onder narcose een simpele biopsie moet ondergaan. Maar dat gaat gruwelijk mis… Ik word “wonder boven wonder” toch wakker van een flinke operatie, met een slagaderlijke bloeding en heel veel complicaties. Ik heb een heel groot litteken over mijn borstkas en hals met lelijke hechtingen, omdat ze dachten dat ik het toch niet zou halen…. Ik haal het wel! 💪🏼

Maar dat litteken… Breed, lelijk, groot én zichtbaar aanwezig. Als ik andere dames zie met een een mooie decolleté, dan denk ik altijd “waar is hun litteken?” Het hoort zo bij mij, dat ik het bij andere dames “mis”. Stom! Mijn mind-fuck! 

De afgelopen 2,5 jaar een “bietje” pech gehad, 6 operaties met wederom flinke complicaties en zeer slechte wondgenezing. Waarschijnlijk is de slechte wondgenezing een late-termijn-effect van chemo en bestraling van 37 jaar geleden… Én bedankt! Van mijn buik hadden ze een nieuwe borst gemaakt (operatie van 8-9 uur). Een litteken van heup tot heup en ik heb brede heupen hoor! 😜 Helaas wordt de nieuwe borst afgestoten en krijg ik ernstige wondontstekingen, waardoor de littekens nog lelijker worden. Dus helaas nog steeds maar één borst… Maar wel een héle platte buik! “Elk nadeel heb se voordeel“, toch? Positief blijven! 

“Anders, dan anders” trekt toch (onbewust) de aandacht.

Voorheen ging ik naar de sauna en wilde ik altijd dat ik spontaan 10 kilo lichter was. Nu is het niet mijn gewicht (nou… niet jokken, óók die kilo’s!) wat de drempelvrees groter maakt, maar mijn littekens. Ook al zeggen ze dat ze niet kijken of oordelen in een sauna en iedereen wel wát heeft. Klopt! “Anders, dan anders” trekt toch (onbewust) de aandacht. Als u dit leest meneer met één arm: “Sorry, dat ik uw ontbrekende arm misschien te lang heb aangestaard”.

Maar die littekens… Da’s wel een dingetje om zomaar even te accepteren. Ik heb ze eens heel luguber opgemeten: 1,43 meter aan littekens… Da’s meer litteken, dan mijn jongste dochter groot is! Da’s bijna de aftstand die we nu, vanwege Corona, uit elkaar moeten blijven! Op aanraden van mijn psycholoog heb ik een grotere spiegel in de badkamer opgehangen. Ik ben toch nog heel blij dat ie flink beslagen is, als ik uit de douche stap. 😉

Ik ben goed genoeg, óók als ik niet perfect ben. Ik kan die littekens niet uitwissen, ze horen nu bij me en ze vertellen mijn verhaal van “overleven”. Ik ben gewoon een stoer wijf met al die littekens.! Het zijn mijn “leeftekens”! En dát klinkt toch een stuk vriendelijker. Powerrr…!