Ik heb een klein kopietje van mezelf. 😊

Ze is óók een perfectionist, nét zo koppig, lief, zorgzaam én Perfectly Imperfect.

Mijn jongste dochter, 23 jaar en 127cm GROOT:
Irene, mijn mini-me!

In de 33ste week van de zwangerschap zagen ze op een standaard (pret) echo, dat haar beentjes extreem kort waren. We werden doorverwezen naar het academisch ziekenhuis in Maastricht. Daar werd een vruchtwaterpunctie gedaan om meer zekerheid te krijgen over de groeiafwijking. We moesten rekening houden met 2 uitersten: het kind is alleen te klein of het kind zou “niet met het leven verenigbaar zijn”… 😳😢
De uitslag van de vlokkentest: een gezonde meid, alleen kleiner dan normaal. Na haar geboorte zijn er meteen röntgenfoto’s gemaakt en een DNA-onderzoek gedaan. De uitslag hiervan zou nog 3 maanden duren, voordat ze met zekerheid konden zeggen dat Irene de groeistoornis Achondroplasie heeft.

Je vraagt je toch af waarom? En gaat een oorzaak zoeken… Op 15-jarige leeftijd heb ik de ziekte van Hodgkin gehad, kanker aan lymfeklieren. Ik ben bestraald en véél chemo gehad. Is de groeistoornis van Irene dan toch het gevolg van al die “giftige troep” die ik in mijn lijf gehad heb? Ik voelde me “schuldig”… Mijn oncoloog uit Nijmegen, die me destijds heeft behandeld, heeft dit nog helemaal uitgezocht en dat het heeft er niks mee te maken gehad. Gewoon een speling van de natuur, een spontane mutatie. Ze is een lieve, spontane meid! Klein maar fijn, kort maar krachtig! 💪

Irene is met haar groeistoornis toch anders dan anders. Ze wordt veel bekeken en nagestaard. Niet altijd even fijn. Ze mag dan wel klein zijn…, ze is ontzettend groot in haar daden! Vele kennen Irene, maar Irene kent niet iedereen. Irene en ik “wonen samen” en zijn daarom ook vaak samen te zien. Ik krijg ook vaak de opmerking: “Wat lijkt Irene toch veel op jou!” Ik herken ook veel van haar in mezelf. We denken hetzelfde, 4 handen op 1 buik, aan één woord genoeg. Mijn mini-me! Gelukkig zijn we nooit tegelijk sjaggie… 😜

Irene werkt bij Cor Unum. Een keramisch atelier in Den Bosch waar met veel passie en vakmanschap prachtig keramiek van nationaal en internationaal gekende ontwerpers wordt vervaardigd.
Cor Unum – letterlijk: één van hart – wordt gedragen door velen: door ambassadeurs en studenten, door ontwerpers en vrijwilligers, door mensen met afstand tot de arbeidsmarkt en professionals. Allen delen ze één gemeenschappelijk ideaal: iedereen verdient een plaats, iedereen heeft een talent en iedereen kan eraan bijdragen de wereld iets mooier te maken.

Irene is “gewoon” bijzonder!
Haar groeistoornis: 1 op 40000. Ze is een lot uit de loterij en ík heb het geluk dat ze mijn dochter is!

HVJ Irene, mijn mini-me! 😘

Ps: Natuurlijk ben ik ook trots op Elske, mijn oudste dochter! Over haar lees je in de blog:

Hu…? Heb jij nóg een dochter?