Effe een totaal andere blog van me! Iets wat me ook wel op een happy manier bezighoud, een happy hersenspinsel! 🐕‍🦺🐈

Dat ik (we: Irene en ikke) nu katten als huisdieren heb, verbaast me nóg steeds! Zo totaal anders als een trouwe viervoeter, maar tóch ook héél leuk! Ik voel me bijna schuldig aan deze gedachte… Soort van verraad naar onze honden die we gehad hebben…

We hebben 3 honden gehad. Igor, een mooie Syberische Husky met blauwe ogen. Sommige mensen gingen er met een grote boog omheen, omdat zijn indrukwekkende blauwe ogen met een gevaarlijke hond associërenden. Duh! Maar onze Husky Igor was een roedeldier en het alleen zijn (halve dagen) vond ie niet zo leuk en de buurt ook niet… Dus om zijn loeien te verminderen, kwam Malamut Boris hem gezelschap houden. Normaal is een Malamut een flink uit de kluiten gewassen formaat, maar door zijn zwakke maag en darmen was hij iets minder groot geworden. Dus 2 goeie (for)maten bij elkaar. Ze zijn allebei 10 jaar geworden.

Toen paar jaar niks, maar dat was ook niks… Dus is Norah bij ons komen wonen. Norah komt uit het asiel, een zwarte asielzoeker… Zeker niet racistisch bedoeld! Ze was gevonden, niet gechipt, dus geen achtergrond informatie, geschatte leeftijd ongeveer 7 maanden, kruising labrador/…? We noemen haar: Norah. (Zwart, Noir, Norah Jones…) Zo’n lieverd! Norah was liever vegetarisch, ze kwijlde weg bij komkommer of stuk appel. Ze vond het niet eens erg, dat ze vanwege haar overgewicht de helft van haar brokjes aangevuld kreeg met blikboontjes, gatver boontjes…! Ze was een waardevolle aanvulling op ons gezin. Ook lieve Norah is 10 jaar geworden…

Toen… Scheiding, verhuizing, 2 banen meer dan full-time… Een nieuwe hond was geen optie, daarvoor zou hij/zij te veel alleen zijn. Maar het is juist zo leuk dat er wél iemand blij is, als je weer thuiskomt… Met vissen of cavia heb ik niks! Een kat? Geen ervaring mee. Altijd gedacht dat je alleen “gevoelens” kon hebben voor een trouwe viervoeter óf een poezenbeest. Niet beide, 2 kampen, of-of…

Uiteindelijk hebben we 2 kittens geadopteerd via Stichting Straatkat. Broer en zus. Ze waren als kittens onafscheidelijk, dus het gastgezin wilde graag dat ze samen bleven. Nu lopen ze met een héle grote boog om elkaar heen! 😉 Het grijze katertje had de naam Odin. Dat vonden wij wel een stoere naam. Odin is de naam van de Noorse god uit Marvel Comics, de vader van Thor: een echte superhelden naam… Nou, onze Odin is echt een super-watje… Haha! De rooie poes had de naam Olivia meegekregen, maar dat vonden we niet bij haar passen. Dus hebben we haar Ginny genoemd, naar Ginny Weasly uit de Harry Potter films. (Heel die familie heeft rood haar) Achteraf hadden we haar beter naar Molly Weasly kunnen vernoemen, gezien haar mollige omvang…

Katten doen dus echt waar ze zelf zin in hebben. Een hond luistert wel beter. Maar al zeggen we hier “snoepje” dan luisteren ze wél! Haha! Ginny ligt graag op schoot, als het haar uitkomt, dus ook als het mij niet zo uitkomt… Odin is geen schootkat. Hij loopt het liefs over je toetsenbord en haalt daarmee de vreemdste functies op mijn laptop tevoorschijn. Thuiswerken met hindernissen… 🙀😳

Ik wil niet dat de buurt last heeft van onze katten, er bestaan ook kattenhaters… Daarom is onze achtertuin kat-proof gemaakt, door gaas op de schutting: de Alcatraz-luchtplaats! Oké, met een hond kom je wel verder dan de achtertuin en heb je misschien wel wat meer aanspraak in de buurt… Ik zever hier wel wat tegen ze en ze spinnen liefdevol terug. En hoe lief is het als er ‘s morgens, als “bedankje” een speelmuisje voor je slaapkamerdeur ligt? 😻 Wij vinden ze lief en zij ons dus ook!

Dus… zonder schuldgevoel zeg ik dat ik nu ook wel een kattenvrouwtje ben! Purrrrfect!