Mijn werkgever zegt dat ik
een “Goeivrouwke” ben…
🤔

Ik werk nu 5 jaar bij Installatiebedrijf Verspeek en ik was toen “nummer 10” op de loonlijst. Inmiddels zijn we gegroeid tot 25 werknemers en we hebben ook nog verschillende openstaande vacatures.
Maar… We zijn allesbehalve “nummers”! We zijn allemaal Goeiegasten en Goeivrouwkes en samen vormen we Team Verspeek! Iedereen wordt gewaardeerd én gerespecteerd. We krijgen allemaal de mogelijkheid om te groeien, zakelijk, privé en zelfs in de breedte… 😜

Door deze enorme groei van ons team, was er tijdelijk geen (rustige) werkplek voor me. Mede daardoor was ik “genoodzaakt” om thuis te werken en dit kwam mijn herstel niet ten goede… 😔



Wat een meedenkende, goeiegast werkgever heb je dan, als ze speciaal voor mij een kantoorunit aanschaffen? Helemaal inrichten met mooie vloerbedekking, hoog-laag bureau en stoel, nieuwe laptop, sonos, airco… Super toch? Ik voelde me eerst wel heel erg bezwaard, dat ze dit allemaal vóór MIJ doen…. Het laatste wat ik wil is iemand tot last zijn… Ik ben er nu zo vréét mee! Ik kan me nu beter aan structuur houden, da’s ook beter voor de concentratie, sociale contacten én mijn herstel. Werk is werk en thuis is (bijna) thuis. En…? De koffiepauze, niet meer “met in mijn uppie”, maar samen met de andere goeiegasten en goeivrouwkes. Win-win-win-win en nog veel meer win! Ik ben daar met mijn (dikke) kont in de boter gevallen! Love it! 😍

Irene is mijn mini-me en we hebben een hechte band. Ze werkt bij Cor Unum Ceramics, een keramiek bedrijf met o.a. mooie serviezen en vazen. Ze heeft nu zelf ook prachtige vaas ontworpen en deze hebben ze naar mij vernoemd! De Pascale Vase! Onze verbondenheid is ook in het ontwerp van de vaas terug te zien. Ik vind dit zo lief, voel me zeer vereerd. Ik ben supertrots op mijn mini-me! 🥰



Ook met Elske heb ik een hechte band! En Elske ook met Irene. Mijn eigen Dreamteam! We hadden elkaar tattoo-vouchers gegeven en daaruit is ook het idee ook ontstaan om dezelfde tattoo te nemen. 3 bloemen van de geboorte maanden. Sneeuwklokjes van januari. De anjer is ook een januari-bloem, maar om nou met “de anjer” van Prins Bernard rond te lopen… Nou, nee! Voor Elske, geboren in juli een waterlelie en voor Irene, geboren in augustus de klaproos.

Mooi weetje: Sneeuwklokjes staan voor hoop en schoonheid. De waterlelie is de ster van het water en staat voor grootsheid, maar ook voor puurheid. En de tere, maar prachtige klaproos staat dan weer voor levensvreugde en succes. De omschrijvingen zijn letterlijk én figuurlijk op ons lijf geschreven!
En dat vlindertje… Da’s gewoon mijn handelsmerk! 🦋🥰

Het was heel hecht en bijzonder om dat samen met mijn meiden te doen. En dat Elske en Irene “mij” (mijn sneeuwklokjes dan…🤪) vrijwillig op hun arm vereeuwigd hebben… Dan ben ik (denk ik) ook best een Goei-mamaatje! 👩‍👧‍👧😘😘

Die onzekerheid en me (ten opzichte van andere) minder goed voelen is toch wel de rode draad door al mijn blogs heen… De ene keer voelt het als een dikke kabel en de andere keer als een ragfijn draadje. Vooral de laatste jaren heb ik erg aan mezelf getwijfeld en heb daarom extra mijn best gedaan om te laten zien dat ik wél goed ben. Soort van “bewijsdrang”. Het heeft me uiteindelijk een burn-out opgeleverd… 😖

Het gaat nu weer de goeie kant op, maar ik ben nog niet op het “over-the-top-niveau”, als voor al die operaties/complicaties. En misschien moet ik dat ook niet meer willen! Ik heb fysiek én mentaal heel wat ingeleverd en ik moet het nu onderhand maar eens accepteren dat het is zoals het is. Mijn imperfecties omarmen en me meer richten op mijn positieve kwaliteiten. En die heb ik ook hoor! Ik hoef me niet meer te bewijzen, ik ben goed zoals ik ben, niet perfect is ook goed. Perfectly Imperfect! 👍💪👊

Het voelt ook fijn om ook gewaardeerd te worden. Nog even… En ik ga nog écht geloven dat ik een Goeivrouwke ben! 😉