Ik schrijf deze blog vanaf mijn vakantiebestemming in Frankrijk. Ik ben hier vorig jaar ook al geweest en dat was zo fijn, voelde als “thuiskomen”. En dit jaar bof ik helemaal met het mooiste chalet op de mooiste plaats van de camping, 17 stappen naar het zwembad en 37 stappen naar het terras! Afzien! 😉🍷🇫🇷

De insteek van mijn blogs is dat heel “open” over mijn (negatieve) hersenspinsels en ervaringen schrijf. Ik ga er vaak zelf dan veel positiever over denken. Ik geef hierdoor ook veel over mijn privé leven “bloot”…. 😉

Dus…. Open én bloot! Ik schrijf er dit jaar, tóch wel met enige schroom bij, dat het de naturistencamping Terme d’Astor is! Het regent nu trouwens… Duh! Je mag op een naturistencamping ook gewoon je kleren aan hoor! 😜 Waarom doe/deed ik zo “geheimzinnig” over dat ik naar een naturistencamping ga? Toch wel wat “bang” voor de oordelen van anderen dat ze zo’n camping maar niks vinden? 🤔 Bloot in de sauna wordt meestal wel gerespecteerd, maar bloot op vakantie is voor de meeste toch next-level en daar hangt toch wel een taboesfeer omheen. Nergens voor nodig! Open én bloot, blootgewoon, het heeft niets om het lijf.

Vorig jaar was voor mij dus weer de eerste keer om mezelf, na al die operaties letterlijk én figuurlijk bloot te geven. Iedereen gaat hier respectvol en normaal met elkaar om. Het bloot zie ik niet eens meer én ik kan streeploos bruin worden. Het klinkt misschien heel raar, maar dat bloot zijn heeft mijn accepteren, verwerking en zelfvertrouwen héél goed gedaan. Het voelt vrij! Niet provocerend, niks sensueels, geen schaamte meer voor mijn ontbrekende borst en door grote, lelijke littekens verminkte lijf. Euh… herstel: geen lelijke littekens, maar krachtige leeftekens! 💪😊

Vorig jaar had ik een stacaravan verderop de camping en dat was heuvel op naar zwembad en parkeerplaats. Hijgen als een oud wijf… ☹️ Er waren dus nog wel wat “verbeterpunten” om me nóg fitter en sterker te voelen. Dus eenmaal thuis weer flink aan de bak! Hop, hop! Mentaal weer goed vooruitgegaan én vooral veerkrachtiger geworden. De goeie band tussen mijn dochters, favoriete schoonzoon (die krijg je er gratis bij hè…😜) en mij wordt ook steeds sterker. Happy! Ook mede dankzij de steun/begrip van mijn goeiegast werkgever heb ik nu een goede balans tussen werk en privé. Goud! Door meer te bewegen en gezonder eten ben ik fysiek ook goed gegroeid of juist verminderd! Toch ál mooi 13 kilo minder! Da’s gewoon 2 grote zakken van 5 kilo vastkokers en 3 bakken van 1 kilo exclusieve aardappeltjes! Kei zwaar als je dat in één keer optilt en dat hoef ik nu niet meer mee te sjouwen! 😉👍💪🏋️‍♀️

Ik voel me wéér trotser, sterker, fitter, zelfverzekerder én vrolijker dan vorig jaar! Ik hoor ook van vele dat ik dit ook uitstraal, dus go-go-go ga ik zo door! Ik durf het (bijna) hardop te zeggen: “I love my imperfections!” Om tóch nog even terug te denken aan deze dag 38 jaar geleden, als de dag van gisteren: Ik ben écht het voorbeeld van onkruid dat niet vergaat of dat onkruid zelfs ook mooi én waardevol kan zijn! 🌱🌺💪👍😊

De bedoeling was dat ik vandaag weer thuis zou zijn. De perfectionist in me kon dan een mooie opmaak op laptop van deze blog maken. Door omstandigheden kon ik nog niet naar huis en “moet” ik nog een weekje langer op deze mooie naturistencamping blijven. Wat een straf… Ja, als het regent wel, haha! 😉😂 Ik heb dus geen laptop bij, dus let niet op de opmaak… Het was bijna een dagtaak om via een knullige app, de baggere WiFi en ontbrekende internet de blog zo perfect mogelijk online te krijgen! Toch weer gevalletje: Perfectly Imperfect!😖😜😬